جذابیت ساخت فیلم سیاسی در ایران، به آمریکایی بودنم افتخار نمی کنم - وبلاگ جناب خان

به گزارش وبلاگ جناب خان، نشست خبری پل ژوزف شریدر فیلمنامه نویس، کارگردان و منتقد آمریکایی با حضور وی و امیر اسفندیاری معاون امور بین الملل جشنواره جهانی فیلم فجر صبح امروز چهارشنبه 4 اردیبهشت ماه حاشیه برگزاری سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در پردیس سینمایی چارسو برگزار گردید.

امیر اسفندیاری در ابتدای این نشست گفت: شریدر کار خود را با نقد شروع کرد و بعد فیلمنامه های مطرحی نوشت و در نهایت آثاری را نیز کارگردانی کرد.

شریدر در ادامه این نشست درباره قیاس این جشنواره با دیگر جشنواره های بین المللی اضافه نمود: چند جشنواره مانند تورنتو و نیویورک هستند که می توان این جشنواره را با آنها مقایسه کرد اما گستردگی این جشنواره و استقبال از آن برای من بسیار جالب بود.

وی درباره انتها بندی فیلم راننده تاکسی که نگارش آن را برعهده داشته است، شرح داد: در زمان ساخت فیلم به دنبال حالت فانتزی در انتها بندی نبودیم اما بعد از 10 سال این نظریه مطرح شد که برای من جالب بود. حتی آخرین فیلم من نیز انتها بازی دارد چون ایجاد ایهام در مخاطب برای من جذاب است.

شریدر درباره میزان شناخت خود از سینمای ایران و مقایسه آن با سینمای خاورمیانه یادآور شد: در 15 سال گذشته سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین ایجاد شد که هرکدام صندلی خود را دارند و در هر جشنواره ای این انتظار می رود که آثار ایرانی در آن وجود داشته باشد.

وی اضافه نمود: برای بیشتر ما در غرب سینمای ایران با کیارستمی و بعدتر اصغر فرهادی معرفی گردید. حتی یکی از دوستان من در حال نگارش فیلمنامه ای درباره سینمای ایران است و از من خواست تا فیلم های ایرانی را ببینم.

این کارگردان و نویسنده درباره نگارش آخرین وسوسه مسیح که یک اثر ضد مذهبی است در حالی که خود او فردی کاملاً مذهبی است، شرح داد: نکته جالب این فیلم در این است که فیلمنامه نوشته شده از زاویه دید 3 نگاه مذهبی شکل گرفته و نگاه فرهنگ های مختلف نیز در فیلمنامه جمع شده است. به نظر من باید بین انواع سینمای دینی تفاوت قائل شویم. اولین نوع از سینمای دینی فیلم های پروپاگاندای مذهبی هستند که بسیار هم خسته نماینده اند، دومین نوع فیلم هایی که حس مذهبی را برانگیخته می نمایند و نوع سوم نیز آثاری هستند که درگیری روانشناختی یک مرد با مذهب را در ذهنش به تصویر می کشند. درباره سینما نیز باید بگویم هرچه دراین 100 سال یاد گرفته ایم در آینده به درد ما نمی خورد چرا که با تغییرات بسیاری روبرو هستیم که قابل پیش بینی نیست.

شریدر متذکر شد: ما در یک مقطع گذار همیشگی به سر می بریم، ایده فرهنگ هالیوود نیز دیگر جذابیت ندارد و تا زمانی که فیلمی را شروع می کنیم ب

بازار امریکا دیگر مهم نیست و برای چینی ها فیلم می سازیم مثل انتقام جویان که دیروز در چین اکران شد فروش بسیار خوبی داشت. فیلم ها در گذشته منحصر به کلاس خاصی از کارگردانان بود که هر کسی در آن راه پیدا نمی کرد اما امروز هرکسی می تواند فیلم بسازد. خبر خوب این است که همه می توانند فیلم بسازند و خبر بد این است که دیگر نمی توان از این راه امرار معاش کرد.

وی توضیح داد: ایران 2 نوع سینما دارد. اولین نوع آن برای بازار داخلی و دیگری برای بازار جهانی ساخته می گردد که البته من فیلم های داخلی را ندیده ام به عنوان مثال من فیلم هایی را که درباره جنگ ایران و عراق ساخته شده اند، ندیده ام. شما 2 دسته فیلم دارید به همین دلیل 2 جشنواره داخلی و جهانی برگزار می کنید. کیارستمی و فرهادی فیلمسازان سیاسی نیستند. در ایران می تواند فیلم های سیاسی جذابی ساخت گردد اما فکر می کنم که ساخت آن سخت است.

وی درباره ساخت فیلمی درباره امام خمینی (ره) گفت: برای من جالب نیست که فیلمی درباره سران ایران مانند امام خمینی (ره) بسازم.

شریدر ادامه داد: در محلی که در نیویورک زندگی می کنم سال گذشته یک جشنواره یک هفته ای از فیلم ایرانی داشتیم که نشان می دهد ایران راه نفوذ خود را به هالیوود پیدا نموده است. زمانی که شما از یک منتقد به فیلمساز تبدیل می شوید دیگر نمی توانید منتقد باشید. فیلمسازان به لطف کسانی که با آنها همکاری می نمایند کارشان را انجام می دهند به همین دلیل نقد برای یک کارگردان بسیار سخت است.

وی درباره سانسور در آمریکا شرح داد: سانسور مقوله حساسی است در حالی که علاوه بر سانسور رسمس، سانسور بازاری و خودسانسوری نیز وجود دارد اما بدترین سانسور این است که یک عده در یک اتاق تصمیم هایی می گیرید که شما دلیل آن را نمی دانید. سانسور در جهان در حال افزایش است و تنها منحصر به شما نیست. در آمریکا نیز همین اتفاق رخ می دهد و زمانی که کلیسا و حکومت دچار مشکل می شوند این نوع از سانسورها ایجاد می گردد.

وی درباره اسکار اعلام کرد: احترام زیادی برای اسکار قائل نیستم چرا که شایسته سالاری در آن مطرح نیست و اگر سال جاری جایزه می گرفتم، نمی دانستم باید چگونه جایزه خود را از دست کسانی که احترامی برایشان قایل نیستم، دریافت کنم.

وی درباره حضور فیلم های مستقل در اسکار اظهار کرد: در بازار سینمای غرب 10 فیلم مستقل دیده می گردد که از بین 15 هزار فیلم دیده شده اند پس احتمال موفقیت یک فیلم مستقل بدون حمایت تبلیغاتی امکان پذیر نیست. جمعیت رای دهندگان در اسکار تغییر نموده است که نتیجه آن این شد که فیلمبردار یک فیلم آلمانی نامزد دریافت جایزه شد.

وی درباره تحریم های آمریکا علیه ایران بیان کرد: الان دورانی است که نمی توان خیلی به آمریکایی بودن افتخار کرد. من در جنگ ویتنام به آمریکایی بودن خود افتخار می کردم اما الان اصلاً به آمریکایی بودن خودم افتخار نمی کنم. ما دولتی داریم که خواستار تغییر رژیم ایران است که بیشتر از آن به دنبال دسترسی به منابع نفتی شماست و می خواهد شما جور دیگری باشید. تاثیر هنرمندان در این فرایند نسبت به تاثیر حکومت ها اندک است و ما باید هر کاری از دستمان بر می آید، انجام دهیم اما این شرایط عذاب آور است.

این کارگردان درباره جشنواره جهانی فیلم فجر اعلام کرد: چندان ساز و کار برگزاری این جشنواره را نمی دانم اما هر رویداد هنری که به دولت وابسته باشد محدودیت دارد.

شریدر درباره فیلم های جنگی گفت: ما فیلم ضد جنگ به معنای واقعی نداریم چون هر تصویری از جنگ آن را باشکوه نشان می دهد. نمی دانم با دیدن آثار جنگی تا چه اندازه می توانیم از جنگ متنفر باشیم.

شریدر در انتها درباره جنبش #me too یادآور شد: این اتفاق و موج مانند یک پاندول است که باید نتیجه آن را دید اما سوءاستفاده از زنان از شروع خلقت وجود داشته است و این جریان تازه، اتفاق خوبی است که امیدوارم جریان ساز گردد. قبل از اینکه به ایران بیایم در فیس بوکم یک پست گذاشتم و نوشتم که دارم به ایران می آییم. می خواستم هر روز مطلبی درباره تجربه حضورم در ایران منتشر کنم، ولی متوجه شدم نظرم هر روز در حال تغییر است بنابراین تصمیم گرفتم وقتی بازمی گردم نظراتم را درباره این سفر بنویسم.